Ιστορικά έχουν προταθεί διάφορες μέθοδοι για να εξαναγκάζεται ο εξεταζόμενος να καταθέτει την αλήθεια ή για να διαπιστωθεί τόσο η υποκειμενική πραγματικότητα όσο και η αντικειμενική.
Πολλές από τις μεθόδους αυτές θεωρήθηκε ότι προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, γι’ αυτό καταργήθηκαν. Οι πιο γνωστές είναι οι εξής: α) Ορός αλήθειας, β) κλινική ύπνωση και γ) η Μέθοδος του Πολυγράφου. Καθεμία από αυτές έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς σε διάφορες δικαστικές υποθέσεις για την ανίχνευση ψεύδους ή αλήθειας, ωστόσο έχουν χάσει την αξιοπιστία τους λόγω της κατάχρησής τους από ανειδίκευτους δικαστικούς υπαλλήλους, αστυνομικούς, επαγγελματίες ψυχικής υγείας, παραψυχολόγους ή από ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Στη λεγόμενη μέθοδο των Γνωστικών Προκλητών Δυναμικών τοποθετούνται ηλεκτρόδια στο τριχωτό της κεφαλής του ατόμου και σε άλλες συγκεκριμένες εγκεφαλικές περιοχές. Τα ηλεκτρόδια συνδέονται με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή στην οθόνη του οποίου απεικονίζεται ως κυματομορφή η νευρωνική δραστηριότητα που εκλύεται από τις περιοχές όπου έχουν τοποθετηθεί τα ηλεκτρόδια. Η νευρωνική δραστηριότητα εκλύεται με την πρόκληση κατάλληλων οπτικών ή ακουστικών ερεθισμάτων. Στα ερεθίσματα που συνδέονται με την υπόθεση το άτομο καλείται να επιλέξει μεταξύ τεσσάρων πιθανών απαντήσεων. Μία από αυτές αντιπροσωπεύει για το άτομο την αλήθεια ή αυτό που θέλει να αποδώσει ως αλήθεια. Το εύρος της κυματομορφής, ο λανθάνων χρόνος έκλυσής της και το ύψος της είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που ο έμπειρος και ειδικά εκπαιδευμένος αξιολογητής μπορεί να διαγνώσει αν το άτομο απαντά αληθώς, ψευδώς ή αν η απάντηση είναι προϊόν πληροφόρησης που έχει λάβει από άλλον.
Η μέθοδος αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1980 σε μια προσπάθεια να διαγνώσουν την πραγματική αμνησία από την προσποίηση αμνησικού συνδρόμου. Κατόπιν την τελειοποίησαν και την πρότειναν ως την πλέον έγκυρη και αντικειμενική αξιολόγηση για την ανίχνευση αλήθειας ή ψεύδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου