Ο ρυθμός εναλλαγής μέρας και νύχτας δεν αφορά μόνο στο χρόνο που κοιμόμαστε ή ξυπνάμε, διότι σε ακριβώς αυτή την εναλλαγή ο οργανισμός «χτίζει» τους βιορρυθμούς του.
Πολλές ζωτικές λειτουργίες βασίζονται σ’ αυτόν, συνεπώς μια ενδεχόμενη αλλαγή στην περιοδικότητά του θα επηρέαζε λειτουργίες του οργανισμού όπως η θερμορρύθυμιση και η παραγωγή ορμονών. Γι’ αυτό κάθε αλλαγή στο συνηθισμένο ωράριο μας καταπονεί. Παρότι ο ρυθμός ύπνου-ξύπνιου προσαρμόζεται σε μια νέα εναλλαγή φωτός-σκότους σε περίπου δύο μέρες, το βιολογικό μας ρολόι, το οποίο ρυθμίζει άλλες λειτουργίες, δε συγχρονίζεται για περισσότερο καιρό. Σ’ αυτή την περίπτωση ο οργανισμός δεν ξεκουράζεται κατά τη διάρκεια του ύπνου. Και η εργασία σε βάρδιες προκαλεί σύγχυση στον οργανισμό.
Στις περιπτώσεις που ακυρώνεται η εναλλαγή φωτός- σκότους, όπως συμβαίνει σε σπηλαιολόγους που περνούν πολλές ώρες κάτω από το έδαφος με τεχνητό φως, το βιολογικό ρολόι επιμηκύνει τους χρόνους του ρυθμίζοντας τις λειτουργίες του οργανισμού σαν να διέθετε η μέρα 33 ώρες. Γι’ αυτό οι συγκεκριμένοι επιστήμονες έχουν την αίσθηση ότι έμειναν λιγότερες μέρες κάτω από τη γη συγκριτικά με τον πραγματικό χρόνο παραμονής τους στα σπήλαια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου